اختلاف بین والدین ناسازگاری های فرزندان را به دنبال دارد و علائم و نشانه های این ناسازگاری ها به قرار زیر است :

1 – کودک به ندرت در گرو ههای اجتماعی حضور می یابد چون به خاطر جنجالی بودن خانواده فرصت ابراز وجود نداشته است .

2 – اغلب نگران و با قیافه ای گرفته ظاهر می شود و افسرده دل ، افسرده کند انجمنی را .

3 – از درس و مدرسه لذت نمی برد و اغلب با تردید به آینده خویش می نگرد .

4 – اغلب عقب ماندگیهای درسی در اینگونه دانش آموزان بیشتر مشاهده می شود .

5 – بواسطه نبودن محبت های خانوادگی انسان های منحرف را برای خود الگو و پناهگاه می داند.

6 – با سرگرمیهای باطل و انتخاب دوستان منحرف خودش را مشغول می دارد .

7 – برای نجات از تنهائی و جهت ارضاء حس مهر طلبی خویش به ندای انسان منحرفی پاسخ مثبت می دهد .

8 – فاقد هر گونه هدفی برای زندگی است ، اغلب وقت خودش را صرف حل ناراحتیهای خانوادگی می کند و مؤ فق هم نمی شود .

9 احترامی برای والدین خویش قائل نیست و افراد اجتماع را در بدبختیهای خویش سهیم می داند .

10 زود رنج است و به آسانی ناراحت می شود .

چه باید کرد ؟

1 – در حضور کودکان بهیچوجه دعوا و بحثهای خانوادگی صورت نگیرد .

2 – والدین یکدیگر را سرزنش نکنند .

3 – برای راه اندازی جریان زندگی در حضور کودکان با یکدیگر مشورت نمایند .

4 – والدین در جلسات خانوادگی از مطالبی که روح حرص و طمع را در فرزندان ایجاد می کند خودداری نمایند .

5 – والدین عقائد خویش را منطبق بر رضای خداوند عنوان نمایند نه بر سلیقه شخصی خویش

6 – با دید خوش بینی به یکدیگر بنگرند . اغلب سو ء ظنها باعث ناسازگاری ها می شود .

7 – با توسل جستن به احادیث و روایات ائمه اطهار (ع) که در کتب حجة الاسلام فلسفی موجود است زندگی را برای خویشتن شیرین نمایند .

8 – حداقل هر سه روز یک جلسه مطالعه کتاب با بیان داستانهای تربیتی و مذهبی داشته باشند

9 – یکدیگر را با جملات احترام آمیز صدا کنند ، از بیان کلمات توهین آمیز احتراز نما یند .

10 – از روزگار گله و شکایت ننمایند ، راضی به فضای الهی باشند ، اغلب شکوه ها دید منفی به زندگی فرزندانشان می دهد .

منبع     مجله پیوند سال 1369

چرا بچه ها با هم نزاع می کنند درخانواده ؟

عوامل مختلف باعث نزاع بچه ها می شود . بچه ها در خانواده تا اندازه ای نسبت به یکدیگر احساس حسادت و رقابت می کنند و این می تواند به جر و بحث و منازعه بین آنان منجر شود . اما بعضا عوامل دیگر نیز ممکن است در نزاع بچه ها تا ثیر گذار بوده ،یا موجب شدت آن شود . این عوامل عبارتند از :

-         نیازهای رشد

به شکل طبیعی تغییر نیازها ، اضطراب ها و شکل گیری هویت در کودکان در نحوه ی ارتباط انها با دیگران مؤثر است . برای مثال ، کودکان نوپا معمولا مراقب اسباب بازی ها و سایر وسایلشان اند و یاد می گیرند چگونه از آنها مواظبت کنند . از این رو اگر خواهر یا برادرشان ، اسباب بازی شان را بگیرد ، آنها ممکن است با پخاشگری واکنش نشان دهند . بچه های مدرسه ای اغلب طرفدار عدالت و انصاف اند و ممکن است رفتار متفاوت والدین با فرزندان در سنین مختلف برایشان قابل درک نباشد یا احساس کنند یکی از بچه ها بیش تر مورد توجه است . از طرف دیگر نوجوانان احساس هویت و استقلال در حال شکل گیری است و ممکن است با سپردن مسئولیت ها ی خانه به آنها ، از جمله مراقبت از خواهر یا برادر کوچکشان و حتی گپ زدن با  آنها ، خشمگین شوند . همه ی این عوامل می تواند در چگونگی نزاع بین بچه ها تاثیر بگذارد .

-         خاق و خوی افراد

خلق و خوی فرزندان شما ( شامل روحیه ، امادگی و سازگاری ) و ویژگی های شخصیتی منحصر به فردشان ، نقشی مهم در نحوه ی کنار آمدن آنها با یکدیگر بازی می کند . به عنوان مثال ، اگر یکی از بچه ها بیشتر عادت دارد بخوابد و دیگری مرتبا وراجی می کند ، ممکن است اغلب با هم درگیر شوند . به همین نحو ، بچهای که بیشتر به والدینش می چسبد و در صدد جلب محبت آنهاست ، ممکن است توسط خواهر یا برادرانش که این صحنه را مشاهده می کنند و دوست دارند به آنها نیز به همان اندازه توجه شود ، مورد آزار و اذیت قرار گیرند .

-         نیازهای ویژه / بچه های بیمار

گاه کودکی به علت بیماری یا مشکلات یاد گیری و عاطفی ، به توجه بیشتر والدین نیاز مند است . این موضوع ممکن است موجب حساسیت سایر فرزندان شده ، به گونه ای عمل کنند که آنها نیز مورد توجه قرار گیرند یا نگران خواهر یا برادر خود شوند .

-         نقش الگوها

شیوه ای که والدین برای حل مسائل و نا سازگاری های زندگی خود از آن استفاده می کنند ، الگویی قوی برای فرزندان آنهاست . از این رو ، اگر شما و همسرتان مشکلات را با شیوه ای محترمانه و سازنده – نه پرخاشگرانه – حل کنید ، احتمال اینکه فرزندانتان نیز از این راه کارها هنگام درگیری با یکدیگر استفاده کنند ، افزایش می یابد . اما اگر فرزندتان ببیند که شما به شکل معمول از دادزدن ، کوبیدن محکم درها و مشاجره با صدای بلند ، هنگام بروز مشکلات استفاده می کنید ، احتمالا آنها نیز همین عادت بد را خواهند آموخت .

-         وقتی نزاع بچه ها شروع می شود چه می توان کرد ؟

-         گرچه درگیری بین خواهران و برادران ممکن است امری عادی باشد ، قطعا برای خانواده پدیده ای آزار دهنده است و تحمل آن نیز حدی دارد . از این رو وقتی نزاع آغاز می شود چه باید کرد ؟

هرگاه که ممکن است ، دخالت نکنید . زمانی وارد عمل شوید که خطر آسیب بدنی وجود دارد . مداخله همیشگی شما مشکلات دیگری به همراه دارد . بچه ها ممکن است به جای آن یاد بگیرند چگونه مسائل خودشان را حل کنند ، تا منتظر شما شوند که آنها را از هم جدا کنید . همچنین ممکن است یکی از فرزندان تصور کند فرزند دیگر مورد حمایت شماست ، که این امر موجب رنجش بیشتر او می شود . به همین نحو کودکان مورد حمایت نیز ممکن است احساس کنند که همیشه راه گریز وجود دارد ، زیرا والدین حامی آن ها هستند .

اگر شما نگران نوع محاوره یا واژه های مورد استفاده ی کودکان هستید ، بهتر است به آن ها آموزش دهید تا احساسات خود را با الفاظ مناسب بیان کنند . این امر با مداخله و جدا کردن بچه ها از یکدیگر متفاوت است . حتی کودکان را تشویق کنید تا خود مشکلاتشان را حل کنند و اگر مجبو ر به مداخاه شدید ، سعی کنید مشکلات را با کمک فرزندان و نه برای آنها ، حل نمایید .

وقتی در نزاع بچه ها مداخله می کنید ، گام های زیر را در نظر بگیرید :

    گاه بهترین راه حل ، ایجاد وقفه ای کوتاه در نزاع آنهاست ، به جای اینکه فورا مسائل مطرح شوند ، زیرا این امر می تواند به جنگ دوباره منجر شو د . اگر شما می خواهید این یادگیری را تجربه کنید ، باید منتظر شوید تا هیجانات فروکش کنند .

    اصرار زیاد برای پیدا کردن مقصر نداشته باشید ، که این امر می تواند موجب نزاع مجدد شود . هر کدام از بچه ها تا حدی مقصرند .

    سپس سعی کنید تا موقعیت برد – برد فراهم کنید ، به طوری که هر یک از بچه ها تا اندازه ای سود ببرند . برای مثال ، وقتی هر دو بچه یک اسباب بازی را می خواهند ، شاید بهتر باشد که هر دو با آن بازی کنند . یادتان باشد وقتی بچه ها خود از عهده ی حل نزاعشان بر می ایند ، مهارت های مهم دیگری را نیز یاد می گیرند که می توانند در زندگی از آن ها استفاده کنند . برای مثال ، نحوه ی ارزش گذاری به دیدگاه های دیگران ، چگونگی سازش و گفت و گو در خانواده و روش کنترل تکانه های پرخاشگرانه

به بچه ها کمک کنید تا با هم سازگاری کنند

 رهنمودهای سادهای کهشما با به کارگیری آنها میتوانید از نزاع فرزندانتان جلوگیری کنید ؛ عبارتند از :

·        برای رفتار پسندیده قانون وضع کنید . به بچه ها بگوئید دشنام ندهند ، نام بر روی هم نگذارند ، داد نکشند  و در را محکم به هم نزنند . از آنها بخواهید بر اساس قانون عمل کنند و برای شکستن آن پیامد مشخص کنید . این به بچه ها می آموزذ که صرف نظر از موقعیت یا عوامل ایجاد کننده ی نزاع ، آنها مسئول اعمالشان اند و از هر کوششی برای بحث در باره ی حق با کیست ، اجتناب کنید .

·        اجازه ندهید فرزندانتان فکر کنند که همه چیز و همیشه باید عادلانه تقسیم شود . گاه نیاز یک کودک بیش از دیگری است .

·        به نیازها و علائق هر یک از فرزندان مستقیما توجه کنید . برای مثال ، اگر یکی از انها قدم زدن در بیرون از منزل را دوست دارد ، شما نیز با او به گردش یا به پارک بروید و اگر کودک دیگر به مطالعه علاقه مند است ، برایش وقت بگذارید .

·        اطمینان پیدا کنید که بچه ها فرصت و زمان کافی برای انجام کارهای شخصی ، برای بازی با اسباب بازی ها یشان و بازی با دوستانشان را بدون مزاحمت خواهر یا برادرشان در اختیار دارند و می توانند از فعالیت های مورد علاقه شان ، بدون این که خواهر یا برادرشان را نیز سهیم کنند ، لذت ببرند .

·        به فرزندانتان بگویید و عملا نشان دهید که به هر چه دوستدارند نخواهند رسید .

·        بگذارید فرزندانتان بدانند آن ها مهم و مورد نیازند و احتیاجات آن ها براورده خواهد شد .

·        به اتفاق اعضای خانواده به گردش بروید . خواه به سینما می روید یا در یک مسابقه شرکت می کنید ، شیوه ی دوستانه ای برای فرزندانتان ایجاد کنید که در کنار هم باشند و با هم ارتباط برقرار کنند . این می تواند به کاهش تنش بین آن ها منجر شود و مانع از دخالت شما گردد . از ان جا که بسیاری از بچه ها برای جلب توجه والدین با هم نزاع می کنند ، تفریحات خانوادگی می تواند به کاهش تعارضات کمک نماید .

·        اگر فرزندانتان بیش از حد بر سر یک موضوع با هم نزاع می کنند ( مثل بازی های ویدئویی ) ، برنامه ای برای استفاده از این وسا یل ،  توسط هر یک از بچه ها در طول هفته ، تنظیم کنید .

·        اگرجنگ  بین بچه های دبستانی زیاد است ، نشست های خانوادگی هفتگی برگزار کنید که در ان قوانین مربوط به نزاع تکرار شده ، موفقیت های قبای در زمینه ی کاهش تعارضات مرور گردد . برنامه ای تنظیم کنید که در آن بچه ها برای شرکت در فعالیت های خانوا دگی و همکاری برای پایان درگیری ها امتیاز می گیرند .

·        گاه کودکان نیاز به فرصتی دارند که تنها و به دور از جمع خانواده باشند . سعی کنید گهگاه برای هر کدام ، فعالیت یا سرگرمی جدا گا نه در نظر بگیرید . هنگامی که کودکی سرگرم فعالیت مورد علا قه اش شد ، توجه خود را به کودک دیکر معطوف نمایید .

·        یادتان باشد که گاه کودکان برای جلب توجه والدین با هم نزاع می کنند . در این گونه موارد ، به آن ها توجه نکنید تا مشوق نزاع ا ن ها از بین برود . وقتی حال و حوصله ی بچه ها را ندارید ، کار رسیدگی به نزاعشان را به والد دیگر واگذار کنید که ممکن است در آن لحظه صبر و حوصله اش بیش تر باشد .

منبع : مجله ی پیوند  فروردین و اردیبهشت 1387

مؤ ثرترین روش برای تشخیص دانش آموز مضطرب ؛ این است که دانش آموز از الگوی رفتار تحصیلی پایه اش منحرف می شود ؛ به این معنا که دچار افت در رفتار تحصیلی اش می شود .

در محیط سالم و دل پذیر ؛ باید خیلی سریع به نگرانی های تحصیلی و هیجانی دانش آموزان ( همانند بیماری  جسمانی آنان ) توجه کرد .

هر دانش اموزی در هر سنی ؛ رفتارها و نگرش هائی را از خود نشان می دهد که بهنجار هستند . ( به عنوان مثال ؛ انتظار داریم که هر دانش آموزی در کلاس درس ؛ خواب آلود نباشد و در کارهای گروهی شرکت کند ) . به این ویژگیها ( رفتارها و نگرشها ی بهنجار ) اصطلاحا رفتارهای پایه می گوییم . بهترین روش برای سنجش بهزیستی دانش آموز در مدرسه ؛ توجه و کنترل همین رفتارهای پایه است . این کنترل و توجه ؛ نیازمند تلاش زیادی از سوی اولیا ی مدرسه نیست ؛ بلکه کافی است ؛ هنگامی که دانش آموزان از رفتارهای پایه منحرف میشوند ؛ معلمان از این انحراف ؛ پیشگیری کنند .

منبع : مجله رشد معلم  بهمن 1386

علل پر خاشگری و خشونت در کودکان

1 – الگو پذیری کودکان از والدین

یکی از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در کودکان یاد گیری است .       یعنی کودکانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشته اند  همانند الگوهای خود رفتار میکنند . چنانچه پدر یا مادری خلق و خوئی عصبانی و پرخاشگر داشته باشد  مسلما فرزندشان نیز پرخاشگر خواهد شد . این رفتار توسط کودک یاد گرفته می شود . از آن جا که کودکان با والدین همانند سازی می کنند . بنابراین بسیاری از رفتارهای پدر و مادر نا خود آگاه توسط فرزندان فرا گرفته میشود . توضیح این که فرآیند همانند سازی کاملا نا خود اگاه صورت می پذیرد .

نکته ی دیگر این که حتما لازم نیست والدین با خود کودک پرخاشگری کرده باشند اگر او شاهد رفتارهای خشونت بار  پدر یا مادر با افراد دیگر نیز باشد   این گونه رفتار را فرا می گیرد . بنابراین کودکان از طریق مشاهده  رفتارهای والدین را می ا موزند .

2 – کودکان ناکام پرخشگر می شوند .

ناکامی یکی از مسائلی است که به پرخاشگری می انجامد . وقتی کودک به هدف خود دست نیابد و ناکام شو د یکی از رفتارهائی که از او سر می زند پر خاشگری است .

3 – اضطراب و پرخاشگری

کودکان مضطرب نمیتوانند کودکان ارامی باشند . آن ها رفتارهائی پرخاشگرانه از خود بروز می دهند  البته بلافاصله پشیمان می شوند و از والدین خود عذر خواهی می کنند . اگر از کودک مضطرب بپرسیم که چرا پرخاشی میکنی و عصبانی هستی  خواهد گفت نمی دانم یا خواهد گفت دست خودم نیست .

پس چنانکه کودکی بلافاصله بعد از عصبانیت و پرخاشگری پشیمان شد و عذر خواهی کرد علت پرخاشگری او اضطراب است . برای از یبن بردن خشم کودک بایستی اضطراب و نگرانی وی را شناسائی کنیم و در رفع آن بکوشیم .

4 – پرخاشگری  نشانه ای از تضادهای درونی

گاهی کودکان در دو گانگی و تضادهای درونی قرار می گیرند یا بهتر بگوییم گاهی بر سر دو راهی هایی گیر می کنند و نمی دانند کدام راه را انتخاب کنند  و این حالت انها را دچار تعارض  اضطراب و خشم می کند . برای مثال کودکی که دوست دارد نزد مادرش در منزل بماند و از طرفی  وقتی می بیند همه ی کودکان به مدرسه می روند  هم زمان تمایل به مدرسه رفتن نیز دارد  دچار دو گانگی می شود .

به کودکان خود کمک کنیم که در دو راهی های زندگی  مدتی طولانی قرار نگیرند . آن ها بایستی به سرعت و با دقت  درست ترین کار را انجام دهند .

5 – پرخاشگری و افسردگی

پرخاشگری و کج خلقی در کودکان  چنان چه با علامت های دیگر همراه باشد  می تواند نشانه ای از افسردگی باشد که در این صورت لازم است شرایط زندگی کودک تمام و کمال مورد بررسی قرار گیرد .

6 – پرخاشگری . بیماری ها . مصرف دارو

بعضی از بیماری ها به مصرف دارو نیاز دارد و ممکن است از عوارض جانبی دارو ها کج خلقی و رفتارهایی با شد که خشونت را بر می انگیزد .

7 – خشونت و مدرسه

گاهی کودکان در مدرسه قربانی خشونت می شوند و این قربانی شدن باعث می شود که خود انها نیز عامل خشونت شوند . عواملی که به خشونت می انجامند عبارتند از :

-         وقتی کودکی توسط دانش اموزان دیگر مورد تمسخر قرار گیرد .

-         وقتی کودکی توسط دانش اموزان دیگر کتک بخورد و قادر به دفاع از خود نباشد .

-         وقتی کودکی همیشه از مشاجرت فرار می کند و حتی در مواقعی به گریه متوسل می شود .

-         وقتی کودکی مرتبا اشیاء وسایل و پول خود را گم میکند .

-         وقتی کودک از لحاظ ظاهری ( پارگی لباس یا نامناسب بودن آن ) مورد تمسخر قرار میگیرد .

درمان

برای درمان پرخاشگری در کودکان اولین گام این است که نوع پرخاشگری آنها و علت آن را بر اساس توضیحاتی که ارائه شد شناسائی کنیم و پرخاشگری را به صورت موردی بر طرف نماییم .

-         در مورد کودک پرخاشگری که الگو پذیری عامل این گونه رفتار او بوده باید روی الگوی کودک کار کرد و راه های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو اموخت .

-         اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود امده باشد  بایستی کودک ناکام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی کمک کنیم .

-         در مواردی که علت پرخاشگری اضطراب است باید از نگرانی درونی و اضطراب کودک مطلع شویم . به کودکان مضطرب باید فرصت صحبت کردن بدهیم تا نگرانی خود را ابراز کنند و تا حد امکان بایستی سعی کنیم در جهت رفع نگرانی ای که آنها را آزرده است قدم برداریم . ورزش کردن برای این کودکان بسیار مؤ ثر است و باعث تخلیه ی هیجانی در آ ن ها می شود .

-         در کشمکش های درونی بایستی کودک را از حالت دو گانگی خارج ساخت . کمک به کودکان در تصمیم گیری  با عث میشود که بیاموزند به حالتهای دو گانه ی درونی خود پایان بخشند .

-         در پاره ای از موارد کودک افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که او چه چیز دوست داشتنی ای را از دست داده و چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم .

-         در مورد رابطه ی پرخاشگری  شیطنت و مصرف دارو بایستی حتما با پزشک متخصص ملاقات داشته باشیم تا کودک از نزدیک مورد معاینه قرار گیرد .

-         هنگامی که کودک قربانی خشونت در مدرسه شده است بایستی با مسئولان مدرسه صحبت کنیم و لازم است که ایشان طبق قانون و مقررات خاص با کودکان خشونتگرا برخورد کنند  و نیز کودکانی را که قربانی خشونت شده اند براساس رفتارهای خویشان مورد تشویق و تا یید قرار دهند .

-         چنان چه نوع پرخاشگری کودک خصمانه است بایستی کودک را از آ زار و اذیت کردن دور کند  و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است بایستی راه های دیگری را برای مطرح کردن کودک بر گزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند .

-         نتیجه گیری

به طور کلی خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به علل درونی مربوط می شود والدین در درجه ی اول بایستی محرک های محیطی را که باعث تحریک خشم و ایجاد خشونت در فرزندانشان می شود شناسائی و سپس برای رفع آن به کمک روان شناسان  و متخصصان اقدام نمایند .

منبع : مجله ی پیوند فروردین و اردیبهشت 1387

پیشگیری همیشه بهتر از درمان است . برای پیشگیری از کودک آزاری می توانیم

از راه کارهای زیر استفاده کنیم :

1 ) دقت در ازدواج و تشکیل خانواده ؛ خود داری از ازدواج های تحمیلی ؛

ناشناخته ؛ شتاب زده و ازدواج در سنین پایین .

2 ) توجه به تنظیم خانواده و شمار مناسب فرزندان .

3 ) افزایش آگاهی خود در زمینه ی پرورش فرزندان و شیوه های مناسب رفتار با

آنان .

4 ) پذیرش مسؤلیت ها و انجام وظایف خود به عنوان پدر ؛ مادر ؛ معلم ؛

سرپرست و... نسبت به کودکان .

5 ) آشنایی با حقوق و نیازهای اساسی کودکان .

6 ) توجه به سلامت جسمی و روانی خود و کاهش فشارهای عصبی و مشکلات

رفتاری خود که سبب کودک آزاری می شود .

7 ) تقویت روحیه ی کمک گرفتن ؛ هنگام برخورد با مشکلات ؛ و آشنایی با

مراکز حمایتی ؛ مشاوره و امداد در مورد کودکان و خانواده ها

منبع مجزنان در زمان گذشته

بد نیست کمی تاریخ را ورق بزنیم تا به دوران قبل از اسلام برسیم و جایگاه زن را در قبل از طلوع خورشید

اسلام ببینیم . زن در آ ن زززمان بعنوان یک کالائی در اختیار مردان بود و او میتوانست این کالا را بفروشد  

کرایه دهد  هدیه کند و .... و زن در آن زمان سخت ترین کارها را انجام می داد و در عین حال شدید ترین و

تلخ ترین بر خوردهارا از جامعه و شو هر میدید .

در میان ماتهای باستان ملت روم و یونان قبل از میلاد زنان و دختران همچون

حیوانات یا کالاها خرید و فروش می شدند و از تمامی حقوق اجتماعی مانند ارث و

مالکیت محروم بودند .

خوب است ملتهائی که امروز داعیه ی طرفداری از زن و حقوق ضایع شده ی او

دارند را مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم که اعتبار زنان در میان آنان چگونه بوده

است .

زن در .....

1 – آ فریقا

زن در آفریقا از یک عدد تخم مرغ ارزش کمتری داشت  چرا که اگر سبد تخم مرغ

از دست دختری می افتاد و می شکست  آن دختر به اعدام محکوم می شد لکن در

جلسات عیش و طرب و عروسی از گوشت بدن دخترکان معصوم کباب می پختند

و استفاده می کردند . ( حقوق زن در اسلام و اروپا ص 3)

2 – زنان در نواحی منجمد شمالی

این زنان در تمامی فصول به کارهای بسیار دشوار و سختی مجبور بودذد . ساختن

کلبه های یخی پارو زدن در آب سرد صید ماهی و زایمان  و حملگی و شیر دادن

کودکان و .....از جمله وظایف حتمی و اختصاصی زنان بود و مردان در هفته به

بیش از چند ساعت کار آنهم شکار تفریحی موظف نبودند ! آ ری اینها قصه ی

رایج ایالات متحده و قبایلی از قبیل فوژی ها در این سرزمین روشنفکر متمدن

است !

3 – چین

در این کشور مرد در محیط خانوادگی قدرت فوق العاده ای برای خود قائل بود

به طوری که میتوانست زن و فرزندان خود را به عنوان کنیز بفروشد و یا بکشد

نظام حقوق در اسلام ص 249)

 و مردان به ندرت به زن و فرزندان خود اجازه  ی  شرکت بر سر سفره  ی غذا

می دادند  طلاق در اختیار شوهر بود و به بهانه های مختلف از جمله پر گوئی 

زن را طلاق میدادند .

اگر در دوران سختی زندگی  دختری بر دختران خانواده  افزوده می شد امکان

داشت که او را دور بیندازند تا اینکه از سرما بمیرد یا خوراک گراز شود ! (

4 – بابل

بنا به نقل هرودوت هر سال در دهکده ی ژای دوشیزگانی را که به سن زناشوئی

رسیده بودند بعنوان کالا با قیمتهای متفاوتی در معرض فروش قرار می دادند .

( نظام حقوق زن )

5 – ژاپن

 مرد در خانواده ی ژاپنی از قدرت فراوانی بر خوردار بود و می توا نست

فرزندان خود را با دلائلی همانند ارتکاب برخی از جرائم به قتل برساند  حق داشت

آ نها را به غلامی بدهد و یا به روسپیگری بفروشد برای او امکان داشت که

عروس و داماد را بیرون کرده و فرزندانش را پیش خود نگهدارد  طلاق از طرف

مرد خیلی آسان بود ....

دختران از ارث سهمی نداشتند. ( جهان در عصر بعثت )

6 – عربستان

قرآن مجید می فرماید : زمانیکه خبر دختر دار شدن به یکی از آنان داده می شد از

ناراحتی چهره اش سیاه می شد . ( نحل 58)

در میان اعراب رسم بر این بود که زن  شوهر مرده همانند کالاهای دیگر میّت

جز ء اموال به حساب می آمد اگر میّت پسری از زن دیگرش داشت آن پسر به

علامت تصاحب جامه بر روی زن پدرش می انداخت و او را از آ ن  خویش

قرار میداد !

7 – هند

وقتی مردی می مرد برای اینکه روحش از تنهائی در قبر نجات یابد زنش را

میسوزاندند  و این سوختن را نوعی فداکاری و عشق زن هندی به همسرش

می دانستند . مانو می گفت : زن سر چشمه ی بی آبروئی است ... زن باید

خاضعانه شوهر را خدا و سرور و ارباب ... خطاب نماید و به هنگام خواب پای

شوهر خود را ببوسد  زنی که اطاعت نکند در دوره حیات بعدی به صورت

شغال در می آید !

8 – جزیره ی تاسمانی

پدران و مادران به بهانه ی فقر  فرزندان خود را میکشتند و برای اینکه طبع و

غریزه ی مادری را پاسخ داده باشند به تربیت بچّّه سگ و بچّه گربه به جای دختر

کشته شده ی خود می پرداختند !

در استرالیا زنان به مثابه ی حیوانات اهلی بودند و در مسافرتها باید حمل تمام

اثاثیه  ی خانه و بچّه  روی کول آنها انجام گیرد  زنان حق نداشتند بر سر یک سفره

با شوهران خود غذا  بخورتد ! ... چه بسا زنان مریض میشدند و شوهران آنان را

خفه میکردند تا در مردن انها تسریع شود . ( حقوق زن در اروپا ص 92 )